SADECE İSLAM DİNDİR..

 

Su insanlar için en önemli nimetlerden biridir; elbette temiz, doğal olan su.

Suyu içeriz, yemek çorba yaparız, temizlik işlerimizde vs. pek çok işlerimizde kullanırız. Doğal olmayan, kirli su ise hiçbir işimize yaramaz.

Bir bardağa doğal kaynak suyu koyalım. Sonra bardağın içine bir kaşık toz şeker ilave edip bir kaşıkla karıştıralım, bardağın içindeki sıvıya SU diyebilir miyiz? Elbette diyemeyiz. Şekerli su, şerbet vs. diyebiliriz ama SU diyemeyiz. Devam edelim; bardağın içine bir kaşık da tuz ilave edelim ve karıştıralım. Bardağın içindeki sıvıya SU hiç diyemeyiz. Bardağın içine bir miktar da acı biber, kimyon, sumak, limon suyu, sirke, yağ ilave edelim. Bardağın içindeki karışıma bir isim vermek bile mümkün olmaz. Bu karışım hiçbir işimize yaramaz. Tüketsek midemiz bulanır, sağlığımız bozulur…

İslam, doğal su misali kaynağından çıktığı gibi Kur’an ile bize bildirilen dindir. Kur’an bizler için en büyük nimettir, rahmettir, kılavuzdur, ışıktır, gönüllere şifadır.

Dinin/İslam’ın kaynağı, kapsamı ilahidir. İslam=Kur’an’dır. Dinin içine beşeri unsurları; mezhep yorumlarını, ilmihal kurallarını, rivayetleri, falanca şeyhin, filanca alimin düşüncelerini, bir dönemin şeriat hükümlerini, örflerini vs. karıştırarak bunları dinin bir unsuru kabul edersek ortaya çıkan yapı İslam olmaktan çıkar, başka bir şey olur. Bu katkılı yapıyı kendisine din edinen de mümin olmaktan çıkar. Şirk ehli müşrik olur.

Kaynağı ilahi olan ile beşeri kaynaklı olanı karıştırarak din budur diyemeyiz. O din olmaktan çıkmış kültür olmuştur. Kur’an Allah tarafından korunduğu, orijinal halini koruduğu için din İslam’dır. Sadece İslam dindir.

VEDAT AKBAŞAK

 

 

KUR'AN ANAYASA KİTABI DEĞİLDİR.

 

Bazı kişiler Kur'an'ın bir tür anayasa kitabı olduğunu iddia ederler. Onlara göre Kur'an bir yönetim sistemi bildirir. İnsanların anayasa veya kanun yapmaları Allah'ın egemenlik yetkisine müdahaledir. Bu kişiler Kur'an'ı beşeri metinler olan anayasalarla eşitlemiş olurlar. Oysa Kur'an'ın yeri, konumu sistemlerin, ideolojilerin, anayasaların üstündedir, Kur'an yönetim sistemlerine, ideolojilere ışık verir, yol gösterir ancak doktriner anlamda sistematik, detaylı bir siyasi sistem önermez; İslam’a özgü bir ideoloji, devlet-millet yönetim şekli bildirmez. Evrensel rehber olma özelliğinin gereği olarak sadece temel, genel ilkeler bildirir. Bu ilkelere uymayanların kafir, zalim olduğunu ilan eder. (Maide 44-47) Detayı, uygulamayı ise insana; akla ve iradeye bırakır..

Hüküm Tanrı`ya aittir; Peki öyle ise Tanrı`nın hükmü nedir ? Yönetim konusunda bildirilen temel hükümler: Şura esası, liyakat-işin ehline verilmesi, adalet, eşitlik, insan haklarına saygı ve özgürlüktür... (Şura-38 Aliimran-159 Maide-42 Nahl-90 Nisa-58, 59 Kaf-45 Gaşiye-22 Zariyat-19 Aliimran-134)  Şura ilkesi tek adam yönetimlerine kapıyı kapatır.

Dinin ideoloji haline getirilip siyasallaşması, siyasete, saltanat çıkarlarına alet edilmesi Emeviler zamanında başlamıştır. Günümüzde Emevi fıkhının/şeriatının takipçileri siyasal İslamcılar Kur’an’ı bir anayasa metni konumuna indirgeyerek İslam’ı siyasal emellerin alet etmeye devam ederler… Dinin siyasallaşması radikal akımlara yol açar. Din adına baskı ve zulme neden olur.

Mezhepçi  gelenekçi İslamcılar; Kur’an’ın yönetimle ilgili şura, liyakat, adalet gibi ilkelerine uygun toplumsal iradeye, halk egemenliğine dayalı, katılımcı adil demokratik sistemleri küfür rejimleri ilan ederken; padişahlık, sultanlık, emirlik, krallık vb. Kur’an ilkeleriyle çelişen batıl yönetimleri, şirk ehli kişilerin egemenliğine dayalı padişah+hilafet sistemini/teokratik idareleri dine uygun görürler ve baş tacı ederler. Onlara göre halk egemenliği/demokrasi, siyasi partiler ve seçimlerin yapılması Allah’ın hükmetme yetkisine müdahaledir ama bir kişinin veya bir zümrenin egemenliği, diktatörlüğü Allah’ın hükmetme yetkisine müdahale değildir. Demokratik sistemlerde anayasaların olması, meclisin kanun yapması dine aykırıdır ama padişahlık/sultanlık rejimlerinde bir kişinin sözlerinin kanun sayılması dine aykırı değildir.!? Bu yaman çelişkiyi anlamak mümkün değildir.. Gelenekçi İslamcılara, Hz. Peygamberin hazırladığı  Medine Sözleşmesi’nin de bir tür anayasa olduğunu ve Nisa suresi 59. Ayetinin  “sizden olan “Ulu’l-Emr’e” yani liyakat sahibi adil yöneticilerin yaptığı yasalara/anayasalara itaati emrettiğini hatırlatmak gerekir.

 Saygılarımla.

VEDAT AKBAŞAK